- കെ. ചന്ദ്രിക
Wednesday, 19 August 2020
സാമൂഹികസംയോജനം തിടമ്പ് നൃത്തത്തിലൂടെ
ഉത്തരകേരളത്തിലെ നാടൻ കലകൾക്കും ആഘോഷങ്ങൾക്കും സാംസ്കാരികമായി വലിയ പ്രാധാന്യമുണ്ട്. വർത്തമാനകാലത്തിൽ ഈ കലകളുടെ ഉത്തരവാദിത്വവും സാംസ്കാരികപരവും കലാപരവുമായ സമൂഹത്തിന്റെ ചാലകശക്തിയാകുക എന്നതാണ്. ഉത്തരകേരളത്തിലെ ക്ഷേത്രോത്സവത് തോടനുബന്ധിച്ച് നടക്കുന്ന ക്ഷേത്രകലയാണ് തിടമ്പ് നൃത്തം. പുതുമന ഗോവിന്ദൻ നമ്പൂതിരി എന്ന തിടമ്പ് നൃത്ത കലാകാരൻ നടത്തിയത് മാനവസമൂഹത്തിന്റെ കണ്ണികളെയെല്ലാം സജീവമായി സംയോജിപ്പിക്കുക എന്ന കർത്തവ്യമാണ്. "നാം ശരീരമല്ല, അറിവാകുന്നു. ശരീരം ഉണ്ടാകുന്നതിനു മുൻപിലും അറിവായ നാം ഉണ്ടായിരുന്നു. അറിവിലൂടെ മോചനം നേടുക" എന്ന് ശ്രീനാരായണഗുരു പറഞ്ഞിട്ടുണ്ട്. ഗുരുദേവൻ പറഞ്ഞതുപോലെ പുതുമന ഗോവിന്ദൻ നമ്പൂതിരിയുടെ തിടമ്പ് നൃത്തം മനുഷ്യസമൂഹത്തെ ഒന്നായി നിലനിർത്താനും അവരുടെ ആത്മവികാസത്തിനു വേണ്ടിയുമാണ്. ഭേദങ്ങളെല്ലാം മനുഷ്യനു മുന്നിൽ അസ്തമിക്കേണ്ടതല്ലേ? എന്ന് ഗോവിന്ദൻ നമ്പൂതിരി ചോദിച്ചിരുന്നു. സമൂഹത്തിനു മുന്നിലെത്തിയ ഈ പുതുവിദ്യ സാംസ്കാരികജീവിതത്തി ന്റെ ചലനചക്രത്തെ തിരിച്ച് യോജിക്കുക എന്ന പൗരധർമ്മത്തെ ഓർമ്മിപ്പിക്കുന്നു. എല്ലാവരെയും ഒരുപോലെ കാണാനും എല്ലാ മനുഷ്യർക്കും ഒരുപോലെ നീതി ലഭിക്കാനും ബന്ധങ്ങളെ ദേശീയമായി ഐക്യപ്പെടുത്താനും കേരളത്തിലെ സഹ്യപർവ്വതവും അറബിക്കടലും സാക്ഷിയാക്കി പുതുമന ഗോവിന്ദൻ നമ്പൂതിരി നടത്തിയ സാംസ്കാരികപ്രവർത്തനം ഇന്ന് സമൂഹജീവിതത്തെയാകെ ആലിംഗനം ചെയ്യുന്നു. ഗോവിന്ദൻ നമ്പൂതിരിയുടെ തിടമ്പ് നൃത്തം ഇന്ന് സമൂഹത്തിന്റെ താളമാണ്.
"വിദ്യകൊണ്ട് സ്വതന്ത്രരാവുക" ശ്രീനാരായണഗുരു വിന്റെ ഉദ്ധരണികൾ
Tuesday, 18 August 2020
ആത്മസാന്ത്വനമായി തിടമ്പ് നൃത്തം
- കെ. ചന്ദ്രിക
ഇന്ത്യയിലെ അറിയപ്പെടുന്ന ക്ഷേത്രകലാകാരനും, മലബാറിലെ ക്ഷേത്രങ്ങളിലെ അറിയപ്പെടാത്ത അനുഷ്ഠാനമായിരുന്ന തിടമ്പ് നൃത്തത്തെ അന്തർദ്ദേശീയമായ അതിരുകളോളം കൊണ്ടെത്തിച്ച തിടമ്പ് നൃത്ത കുലപതിയുമാണ് പുതുമന ഗോവിന്ദൻ നമ്പൂതിരി. മൂന്നു വയസ്സു മുതൽ അമ്പലത്തിലെ നൃത്തം കണ്ടു തുടങ്ങിയ ഈ കലാകാരന് എന്നെങ്കിലും ഒരു നർത്തകനാകണമെന്ന ആഗ്രഹം കലശലായിരുന്നു. ബാലാവസ്ഥയിൽ തന്നെ അത് സഫലമായെങ്കിലും അറുപതു വർഷത്തോളം ദീർഘിച്ചുനിൽക്കുന്ന ആ മോഹത്തിന് കുറവില്ല ഇന്നും. കേരളത്തിലും, തെക്കൻ കർണ്ണാടകയിലുമുള്ള ക്ഷേത്രമുറ്റങ്ങളിലെല്ലാം തിടമ്പ് നൃത്തം ആടിത്തകർത്തിട്ടുണ്ട് ഗോവിന്ദൻ നമ്പൂതിരി. അമ്പലദൈവങ്ങൾ നൃത്തമാടാൻ വിളിച്ചപ്പോൾ കുട്ടിയായ പുതുമന ഗോവിന്ദൻ വിദ്യാലയജീവിതം നിർത്തി. അറുപതാണ്ടോളമുള്ള കലാപരിശീലന - കലാപ്രകടനകാലം തുടങ്ങിയത് അങ്ങനെ. ക്ഷേത്രങ്ങളുടെയും കാവുകളുടെയും പ്രൗഢിയുടെയും കലാപാരമ്പര്യത്തി ന്റെയും ആചാരചരിത്രങ്ങളുടെയും അടയാളങ്ങൾ വഹിക്കുന്ന വ്യത്യസ്തഗണത്തിൽപ്പെട്ട തിടമ്പു നൃത്തങ്ങൾ അവതരിപ്പിച്ച ഒരേയൊരു കലാകാരനേയുള്ളൂ, അത് പുതുമന ഗോവിന്ദൻ നമ്പൂതിരിയാണ്. ക്ഷേത്രനിഷ്ഠകളും ചടങ്ങുകളും കീഴ്വഴക്കങ്ങളും തിടമ്പ് നൃത്തത്തിൽ വഴിമാറുന്നതും ഈ കലാകാരനു മുന്നിലാണ്, ഏതുകൊണ്ടെന്നാൽ ഏഴു നൂറ്റാണ്ടുകൾക്കും പിറകിലെ ആദിമതാളങ്ങളും പ്രാചീനച്ചുവടുകളും തികഞ്ഞ മറ്റൊരു നൃത്തക്കാരനില്ല.
അമ്പലത്തിലെ തേവരുടെ സൂക്ഷ്മമായ ലക്ഷണങ്ങളൊക്കെ സ്വാഭാവികമായി സന്നിവേശിപ്പിക്കാനും ഇതുപോലെ വേറൊരു നർത്തകൻ ഉണ്ടായിട്ടില്ല. സാധകസമർപ്പണവും അനുഗ്രഹസിദ്ധിയും നർത്തനഭംഗിയും ഒത്തിണങ്ങിയിരുന്ന പഴയ കേരളീയകലാചാര്യന്മാരിലെ അവസാനകണ്ണികളിലൊന്നാണ് പുതുമന ഗോവിന്ദൻ നമ്പൂതിരി, അപ്രത്യക്ഷമാകുമായിരുന്ന തിടമ്പ് നൃത്തത്തിന്റെ മൗലികതയെയും തനിമയെയും ജീവൻ കൊടുത്ത് നിലനിർത്തിയ പരമാചാര്യനും. വെറുംവിനോദം പോലെയും തമാശകളി പോ ലെയും പല മലയാളകലകളുടെയും അവതരണത്തിന്റെ നിലവാരത്തകർച്ച ലോകം അഭിമുഖീകരിച്ചിരുന്നപ്പോൾ അതിനിടയിൽ തലയുയർത്തിനിന്ന നൃത്തസചിവൻ, തിടമ്പ് നൃത്തത്തിലെ പൗരാണികപദന്യാസങ് ങളെ നിലനിർത്തി നെഞ്ചേറ്റിയ ഒറ്റയാൻ. ഇത്രയും കലാജ്ഞാനമുള്ള ക്ഷേത്രനർത്തകർ ഇന്ത്യയിൽ അപൂർവ്വമാണ്. തിടമ്പ് നൃത്തത്തിൽ അഞ്ചു കൊല്ലത്തെ ശാസ്ത്രീയപഠനത്തിന് ശേഷമാണ് പുതുമന ഗോവിന്ദൻ നമ്പൂതിരി ആദ്യമായി നൃത്തമാടിയത്. മന്ത്രങ്ങൾ ഉരുക്കഴിച്ചു വ്രതമെടുത്ത് ആദ്യനർത്തനം നടത്തിയത് നമ്പൂതിരിക്ക് ദൈവീകമായ അനുഭവമായിരുന്നു. ആദ്യത്തെ നൃത്തമാടാൻ പോലും അനുവാദമുണ്ടാകാൻ തീക്ഷ്ണമായ വാക്തർക്കങ്ങളും എതിർപ്പുകളും അന്ന് നിലനിന്നിരുന്നു. കാഞ്ഞങ്ങാടുള്ള സുബ്രഹ്മണ്യക്ഷേത്രത്തിലായിരുന് നു അതിഗംഭീരമായ തുടക്കം. തിടമ്പ് നർത്തകനായ പുതുമന ഗോവിന്ദൻ നമ്പൂതിരിയുടെ ജൈത്രയാത്രയുടെ ആരംഭമായിരുന്നു അത്. ഓരോ ക്ഷേത്രത്തിലെയും തിടമ്പ് നൃത്തം ദൈവത്തിന്റെ അനുഗ്രഹമാണ് നൽകുന്നതെന്ന് അദ്ദേഹം പറയുന്നു. പുതുമന ഗോവിന്ദൻ നമ്പൂതിരി ഒരു അമ്പലത്തിൽ ഒരിക്കൽ നർത്തനമാടിയാൽ പിന്നീട് പതിവായി എല്ലാ വർഷവും അദ്ദേഹത്തെ ഏൽപ്പിക്കുന്നത് ഒരു പതിവാണ്. ഒരമ്പലത്തിൽ നിന്നും പ്രതിഫലം ചോദിച്ച് വാങ്ങാത്ത ഒരേയൊരു കലാകാരനും അദ്ദേഹമായിരിക്കാം. പുതുമന ഗോവിന്ദൻ നമ്പൂതിരിക്ക് തിടമ്പ് നൃത്തം സമർപ്പണമാണ്. കേരളത്തിനുള്ളിലും കേരളത്തിനു വെളിയിലും തിടമ്പ് നൃത്തം കാലമൊരുപാടായി തിടമ്പുനൃത്തം അവതരിപ്പിച്ചുവരുന്ന പുതുമന ഗോവിന്ദൻ നമ്പൂതിരി ഇന്ത്യൻ ക്ഷേത്രകലാചാര്യന്മാരുടെ പട്ടികയിൽ പ്രഥമസ്ഥാനത്തു തന്നെയാണ്.
Friday, 24 April 2020
MUDIYETTU
MUDIYETTU
It is believed that various forms of arts worshipping goddess Bhadrakaali prevailed much before the origin of temples. Once the worship of gods and goddesses started at the temples, various types of arts used to be performed to please goddess Bhadrakaali at Bhadrakaali temples. By and large, many of them were ruined while others continued to be performed systematically and in a more dramatic manner. "Mudiyettu" is one among them, a mixture of entertainment and devotion. The period of origin of Mudiyettu is un-traceable. This art is more of a ritual than dramatic. "Theeyaattu" is another ritual performed in Bhadrakaali temples. Mudiyettu is the story of the war of Bhadrakaali with the two notorious Asuras Daarikan and Daanavendran, eventually Killing them, while in Theeyaattu, Bhadrakaali reports to Lord Paramasiva after the assassination and briefs the whole incident. Mudiyettu, compared to other forms of temple arts, is presented without much of `mudras', facemasks and facial expressions, but with facial make-ups and `chutti' (artwork done on face with rice paste) which makes the characters simple and more acceptable to the viewers. Originally these characters used to perform with speech and dance, but later on rhythmic steps were introduced which gives more life to the characters and makes the performance more interesting.
Mudiyettu is a ritual art where viewers also participate in the performance. Once the artists get separated, ie, since they `come to the light', the scene becomes more dramatic. It can be inferred that the character `Kooli' in Mudiyettu is the first of its kind to amuse the viewers by comic speech and action.
The story of Mudiyettu goes like this: Daarika and Daanavendra were two notorious Asuras, born to Daarumathi and Daanamathi. In order to achieve more powers, they performed severe penance and Lord Brahma was finally forced to appear before them. They demanded the boon for immortality, but Lord Brahma declined this request as death was inevitable for anybody once taken birth. The Asura brothers then compromised with the boon that no males can ever kill them. Lord Brahma then asked them why they did not demand that females also could not kill them. The asuras enraged by the pride of the boon they got, retorted "It is a disgrace to us and our community to demand likewise.How how dare a female kill us as long as we are strong enough for anyone to harm us?". Annoyed by the pride of these Asuras and sensing their evil intentions, Lord Brahma curses them-"Let you be killed by a female". This part of the story is not performed in Mudiyettu. Following are the sequence of scenes presented.
Mudiyettu may well be considered older than all other existing theatre forms of our country. It is definitely older than Koodiyattam, as the dramatic concept is much cruder and folklorish. Moreover, it belongs to the period when worship was conducted in "Kavu" (grove), for temples were yet unknown in these parts of the country. Worship of nature as mother was a salient feature of our culture and no wonder this is evident in most of our ritualistic art forms.
There are few distinguishing features of Mudiyettu, which highlight its ritualistic nature. The absence of a restricted and designated stage ensures the viewers' involvement, which is an essential aspect of Mudiyettu. The near-total absence of Hasthamudras (Hand gestures) perhaps the most important element of acting in Kathakali, Koodiyattam and the like is a clue to its ancestry.
The theme of the performance is the well-known story of the incarnation of Bhadrakali as the compilation of the positive forces of the universe and as the sum total of the strength of all the gods. It was essential as the adversary was the concentration of all that are evil, viz., ferocity, oppression and disease. Mudiyettu has succeeded in presenting both these adversaries in their full glory through well-composed flowing movements in unison with an awe-inspiring performance by percussionists, the like of which can be witnessed only in Kerala.
Mudiyettu was considered the ultimate remedy against the most dreaded epidemic, Small Pox. Still, popular belief is strong as is indicated by the rush of devotees wanting the blessing of the actor performing as Kali. Blessing of the entire village by him at the end of the performance is an essential part of the performance.
There are few mandatory rituals needed to be performed before Mudiyettu is performed at a venue. These include Kalamezhuthu and Pattu and Kuruthi (Sacrifice). The former is to please the deity herself whereas the latter is intended for her Bhoothagana (the army of demons).
There are many scenes in the performance like the Narada delivering the message to Lord Shiva the stress is on three important scenes namely, (i) Darikan's entry, (ii) Kali's entry and (iii) the fight.
Perhaps the earliest existence of comic characters in Theatre can be found in Kooli and Koimpadar. The former, a representative of the demon warriors is a fore-runner of Bheeru in Kathakali, who tries to amuse the audience by crude extempore actions, while the latter relies more on subtle comments following a recognized script and behaves rather like the Vidooshaka of Sanskrit Theatre. However, the real duty of these two during the performance is attending to the various chores related to the sequence and assisting the main performers, much like the buffoons of a circus.
Facial Make-up and the headgear of Kali are classic examples of our rich tradition in sculpture and other handicrafts.
Theeyattu can be considered a by-product of Mudiyettu, though many Theeyattu artists today tend to disagree. However, as indicated by rather well developed Abhinaya (Acting) using Hasthamudras (Hand gestures), Theeyattu is much younger to Mudiyettu, which in the pure form is absolute without any gestural acting.
{Reference website}